Feslikancı Kızı

Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde. Mine adında çok güzel bir genç kız yaşarmış. Mine’ nin babası çiftçilikle uğraşır, evinin geçimini oldukça büyük tarlasını ekip biçerek temin edermiş. Mine, ev işlerinde annesine yardımcı olur, boş zamanlarında ise, evlerinin önündeki bahçede fesleğen çiçeği yetiştirirmiş. Bahçedeki fesleğenlerin kokusu uzaklardan hissedilir ve yüreklerde ferahlık sağlarmış.

Padişahın oğlu Şehzade Selim, fırsat buldukça atına biner, dağlarda, ovalarda gezermiş. Günlerden bir gün, yolda giderken, ilerden bir yerden burnuna çok güzel fesleğen kokuları gelmiş. İçinde bir merak uyanmış, ‘ Acaba bu kokular nereden geliyor?..’ diye. Kokunun kaynağına ulaşmaya karar vermiş. Gitmiş…Gitmiş…Sonunda, bir evin önündeki bahçede fesleğenleri görmüş. Bakmış bahçede güzel bir genç kız fesleğen topluyor. Kır atını bahçenin kenarına kadar yaklaştırmış ve kıza seslenmiş:

“ Feslikancı kızı…Feslikancı kızı…Fesleğenin yaprağı kaç?..”
“ Okursun yazarsın beyim, gökteki yıldız kaç?..” demiş kız.
Bunun üzerine Şehzade Selim:
“ Bu dünya , bu güneş, bu yıldızlar hep bilmece
Döner devr-i alem kimi gündüz kimi gece
Bilemez kimse bugün nicedir, yarın nice
İsmini bağışlar mısın, olsun dilimde hece..” deyince, kız da:
“ İsmimi sorarsın saklamam söylerim: Mine..” demiş.
“ Mine isimli güzel kız, bil bakalım ben kimim? “
“ Kır atınla gezersin, ya beysin, ya paşasın…”
“ Bilemedin güzel kız ben Şehzade Selim’ im…”

Deminden beri söyleştiği yakışıklı delikanlının Şehzade Selim olduğunu öğrenen Mine, haliyle çok şaşırmış. Bir şeyler söylemek istemiş, fakat heyecandan ne diyeceğini bilememiş. Annesinin kendisini çağıran sesini duyunca heyecanı kaybolmuş. Şehzade’ ye “ Annem çağırıyor, hemen şimdi gitmeliyim..” demiş ve koşarak uzaklaşmış. Daha sonraki günlerde Şehzade Selim ile Mine görüşmeye devam etmişler. Bir gün Mine Şehzade’ yi anne ve babasıyla tanıştırmış. Mine’ nin anne ve babası Şehzade’ nin kendilerine karşı gösterdiği yakınlıktan ve saygıdan memnun kalmışlar. Şehzade Selim, uygun bir zamanda durumu padişah babasına anlatmış. Eğer izin verirse Mine ile evlenmek istediğini söylemiş.

Padişah:
“ Aman efendim, ne demek? Biricik oğlum bir kız sevecek, evlenmek isteyecek de, ben bu duruma evet demeyeceğim? Olur mu böyle şey?..Sen kızı kendine layık bulduktan sonra biz üzerimize düşen görevi yapar, gider kızı ana-babasından isteriz “ demiş ve kızı istemeye gitmek için sarayda yoğun bir hazırlığa girişilmiş. Bu hazırlıklardan memnun olmayan iki kişi varmış: Baş vezir ile kızı Canan.. Baş vezirin kızı Canan, Şehzade’ yi ta çocukluğundan beri sever ve evlilik hayalleri kurarmış. Şehzade’ nin bundan haberi bile yokmuş. Baş vezir, yanına kızını alarak, saray yakınlarındaki eski bir evde tek başına yaşamakta olan Bilge Çileli’ ye gitmiş. Bilge Çileli, Baş vezir ile kızının anlattıklarını, büyük bir dikkatle dinlemiş.

Baş vezir:
“ Şehzade’nin o kıza olan sevgisini azaltacak ve benim kızımı sevmesini sağlayabilecek bir ilaç hazırlayabilir misiniz? “ diye sormuş. Bilge Çileli, biraz düşündükten sonra:

“ Sayın Baş vezir, “ demiş, “ istediklerinizin gerçekleşmemesi için hiçbir neden yoktur. Böyle bir ilacın bileşim formülü ve hazırlanması için gerekecekler bende mevcuttur. İlacınızı yan odada hazırlarken, sizin burada beklemeniz gerekecek. İzninizle. “

Şehzade, her gece uyumadan önce bir bardak su içermiş. Baş vezir, fırsat buldukça, bu suyun içine hazırlanan ilaçtan birkaç damla karıştırmaya başlamış. İlaçlı suyu içen Şehzade’ nin hemen uykusu gelirmiş ve sabaha kadar uyurmuş. Böylece günler geçmiş. Daha sonra, oğlan tarafı gidip Mine’ yi babasından istemişler. Söz kesilmiş. Nişan ve düğünün bir arada, bir ay sonra, sarayda yapılması kararlaştırılmış. Baş vezir ise, Şehzade’ nin içtiği suyun içine ilacı karıştırmaya devam etmiş.

Nihayet düğün günü gelmiş, çatmış. Sarayda eğlenceler devam ederken, bir aralık, Baş vezirin kılık değiştirmiş olarak sarayın arka kapısından çıkıp bir ata binerek uzaklaştığını kimse fark etmemiş. Baş vezir az sonra Bilge Çileli’ nin evine varmış. Bilge Çileli kapıyı açınca, Baş vezir, selam verdikten sonra, sadece “ Neden? “ diye sormuş.

Bilge Çileli:
“ Sayın Baş vezir, “ demiş, “ anlatacaklarımı dinlerseniz sanırım bana hak vereceksiniz. Kapıda kaldınız, gelin içeride konuşmamıza devam edelim…”

Bilge Çileli ile Baş vezir, bir saati aşkın bir süre konuşmuşlar. Bilge Çileli, konuşmasının bir bölümünde, Şehzade Selim’in zaman zaman kendisine uğradığını, çeşitli konularda fikir ürettiklerini ve bilgi alışverişinde bulunduklarını, Şehzade’ nin Mine’ yi tanıdıktan sonra hep ondan bahseder olduğunu söylemiş. İster istemez bu kızı merak etmeye başladığını, bir gün Mine’ lerin evine Tanrı misafiri olarak gittiğini, kılık kıyafetine bakıp kapıdan çevrilmediğini, sofraya buyur edildiğini, Mine ve ana-babasıyla konuşup dertleştiklerini, Mine’ nin bazı konularda özgün fikirleri olduğunu…kısaca Mine’yi Şehzade Selim’ e layık bulduğunu; fakat önemli olan Şehzade’ nin kiminle evlenmek istediğiydi, demiş.

“ Canan’la beraber bana gelmeden önce Şehzade Selim geceleri uykusuz kaldığını, rahat uyuyamadığını söylemişti. Size verdiğim ilaç uyku ilacıydı. Sonradan Şehzade’ nin uykularının düzene girdiğini öğrendim. Sayın Baş vezir, meseleler kimseye zarar verilmeden sonuçlanırsa çözüm başarılı olmuştur. İstediğiniz olmadı diye, bana kızmanız gerekmez. Ben doğru olanı yaptım. Olanlar tamamen aramızda kalacaktır. Bunları en başında anlatsaydınız olmaz mıydı, diye soracak olursanız cevabı, değişik arayışlar içine girmenizden çekindim diyebilirim. “

Bunun üzerine Baş vezir göz pınarlarında biriken iki damla yaşı sildikten sonra:
“ Sözlerinde tamamen haklısın, Bilge Çileli. Benim için bu konu burada kapanmıştır. Kızımla da konuyu etraflıca konuşup, tek taraflı sevmenin sevgi çiçeğini yeşertmeyeceğini, zamanla sararıp solmasına neden olacağını uygun bir dille anlatacağım.. Her şey gönlünce olsun..Şimdilik hoşça kal ” demiş ve saraya geri dönmüş. Düğün eğlenceleri kırk bir gün, kırk bir gece devam etmiş. Şehzade Selim ile Feslikancı Kızı Mine evlenerek muratlarına ermişler.

Yazan: Serdar Yıldırım