bu yıl resmen meslekten soğudum...

merhaba arkadaşlar. bu yıl o kadar bunaldım ki artık buraya yazmaya karar verdim. belki sizlerden gelen destekle biraz moral bulurum.
söze nerden başlayacagımı bilmiyorum aslında. daha senenin ilk başların da sorunlar birbiri ardına gelmeye başlamıştı. ilkögretim bünyesinde çalışıyorum normalde bu yıl da anaokulu yapılıyor bize ortaokullardan dolayı bizi okuldan uzak belediye binasının bodrumuna attılar resmen. neyse 2 tane anasınıfı ögretmeni olarak başladık artık işleri yoluna koymaya ve dedik ki artık burada yarım dönem idare edecegiz(tabi hala oradayız:( ) senenin başından beri sınıfıma hiç gelmeyen bir idare vardı. temizlikçi deseniz yok. stajer 1 tane geldi oda dger sınıfa. neyese biz temizlik için bir tane abla tuttuk resmi değil tabi. öğrenci sayımızda azdı artık düzenimizi tam oluşturduk derken. diğer sınıftaki otistik engelli çocugun ailesinin öğretmeni şikayet etmesiyle her şey patlak verdi olaylar büyüdü büyüdü milli egitime ve hatta soruşturmaya kadar gitti. müdürümüz çare olarak otistik çocugu bana vermekte buldu. tabi birde şubemi de degiştirmemi de söyledi. bunun üzerine bende bütün düzenimin bozulmasıyla alt üst oldum. bebegim var o zamanlar daha 5 aylık ve bebegime bir düzen kurdum. eşimle beraber bakıyorduk dönüşümlü olarak. bu olarla yüzünden bütün aile düzenim psikolojim bozuldu.
ben çocugu kabul ettim bu defa benim velilelrim beni arıyor hocam o çocuk bizim çocugumuza zarar verir biz istemiyoruz. herşey bitti birde böyle velilerle ugraşıyorum.
neyse ben çocugu aldım halada benim sınıfımda. bu defa şubatta diğer anasınıfı öğretmeni gitti bütün çocuklar bana kaldı daha önce dediğim gibi sayı az oldugundan ücretli istemediler.haydi sil baştan benim düzen yine alt üst oldu. yeni aldıgım sınıfta da ipe sapa gelmeyen aşırı birkaç çocuk var. bende artık başedemedğim durumda mecburi ceza veriyorum aile beni arıyor hocam çocuga ceza vermeseniz herkes dalga geçiyor. gel buyur burdan yak bir sürü dil dök vs.duyduguma göre diğer öğretmen ben çocuklara ceza vermiyorum demiş. allahım yarabbim ya sanki ben ceza verip dövüyorum.
neyse canımı sıkan bir diğer konuda stajer artık bana devam etmeye başladı o kadar vurdumduymaz bir kız ki anlatamam. diğer ögretmende hiç disiplin görmediğinden ve senenin başında ben istemediğimden bana düşmanlık beslemiş. staj ile ilgili hiç bişey yapmıyor. çogu zaman gelmiyor. birde onla ugraşıyorum neyseki onu şimdi düzelttik.
ama benim en çok etkilendiğimde diger anasınıfı öğretmeninin giderken diğer öğretmen arkadaşlara otistik çocukla ilgili dedeikleriydi.
çocuk benim sınıfıma 2 aydır geliyordu ve hiçbir sorun yaşamadık. diğer öğretmen arkadaşlarım bana sordular hocam sizde nasıl var mı bir sorun diye. bende yok dedim. zümrem ne dese begenirsiniz çocuk okula gelmek istemiyormuş artık sevmiyormuş çünkü. halbuki çocuk çok sık hastalanıyor ve aile beni bilgilendiriyor. buna ragmen böyle söylüyor. 15 tatil boyunca bu cümle içime oturdu ve hatta zaman zaman agladım kendimi harap ettim.
biliyorum biraz karışık yazdım arkadaşalar kusura b akmayın inANın o kadar doldum ki artık meslegi bile bırakmayı düşündüm bu yıl.
sizlerden bana biraz moral ve birazda destek istiyorum. ben şimdi kötü öğretmen modunda hissediyorum kendimi ceza verdiğim için siz hiç ceza vermiyomusunuz.

özellikle EMEL ÖZDEMİR öğretmenin sizin gibi deneyimli birinin düşüncelerine çok ihtiyacım var.

öğretmenim ne kadar dolu olduğunuzu yazınızdan anlayabiliyorum. en çok üzüldüğünüzün de bir meslektaşınız tarafından duyduklarınız olduğunu düşünüyorum.

öncelikle o meslektaşınızın söylediklerini size yetiştirenlere kulak asmayın derim. arkadaşınız bunları gerçekten söylediyse bile size aktarılması hiç hoş değil. bugün onu aktaranlar yarın sizin konuştuklarınızdan bir şeyleri de başkalarına aktarabilir. dikkat edin.

ikinci olarak yaşadıklarınız hiç de kolay değil. ayrıca normal sınıflarda güllük gülistanlık eğitim veren öğretmen arkadaşlarımız bile bazen cezaya başvurabiliyor. önemli olan verdiğiniz cezanın yapılan davranışa karşılık gelip gelmediğidir. yani yanlış davranışı değiştirmeye yönelik olup olmadığıdır. bu konuda vicdanınız rahatsa gerisini boşverin. velilere bunu anlatırken ya da haklılığınızı kanıtlamaya çalışırken, sınıfta zorlandığınızdan ya da düzenin bozulduğundan değil, çocuğun yaptığı davranışın yanlışlığından ve bu davranışı söndürmek için bu yola başvurduğunuzdan yola çıkın derim. çünkü veli çocuğu ceza aldığında savunmaya geçer. ama sizin onu ve çocuğunu düşündüğünüzü anlarsa işte o zaman size güvenir. ama affınıza sığınarak tekrar söylemekte fayda görüyorum. verdiğiniz cezalar yanlış davranışı değiştirmeye yönelik olmalı. yani arkadaşına vurduğu için yemek yememe cezası veren ebeveynler gibi olmamalıyız. buna dikkat edin.

sizin vicdanınızdır önemli olan. çünkü çok sevdiğim abi bildiğim emekli bir meslektaşımın dediği gibi "öğretmenlik cüzdan işi değil, vicdan işidir". başkalarının ne söylediğini umursamayın. hele hele böyle şeyler yüzünden mesleği bırakmayı falan sakın aklınıza getirmeyin. sağır kurbağa hikayesini düşünün.
bazen özel hayatta olduğu gibi meslek hayatımızda da iniş çıkışlar yaşarız. bunları değerlendirip deneyim kazanmak ve ileride kullanabilmek en güzeli. bu yıl da sizin için mesleğinize dair acı deneyimler yaşadığınız ve zorlandığınız bir yıl olarak kalsın hatırınızda. daha sonra bu günleri hatırlayıp; " ne çektin be dileeeek" der gülersiniz inşaallah. :D

inşaallah sizi bir nebze de olsa rahatlatabilmişimdir. Emel öğretmenimin daha faydalı olacağına eminim. Allah Yar ve Yardımcınız olsun.:043:

https://www.onceokuloncesi.com/kisis...esi-64023.html

Sevgili dilek31 öğretmenim; Konuyu bir gün önce açmışsınız, dün sitemize girememiştim, hemen yanıt veremediğim için özür dilerim.

goncafiliz öğretmenim de size çok güzel önerilerde bulunmuş. :021:
Özellikle benden bir yanıt beklediğinizden midir, nedir?, goncafiliz öğretmenimden başka mesaj yazan olmamış.:021:

Yaşadıklarınız öylesine stres yaratan olaylar ki, mesleki bıkkınlık yaşamanız da bir o kadar olağan. Kim olsa böyle hissederdi.


Hepimiz mesleğimizi sürdürürken farklı sorunlarla karşılaşıyoruz. Çaba çok, engel çok, problemleri engellerle çözmeye çalışmak ayrı bir dert.

Bazen şöyle düşünürüm; ''Evrene olumlu enerji göndermeliyim. Böylece olumlu olaylarla karşılaşabilirim.'' Başlayacağım her yeni işe, her yeni güne bu umutla başlamak...


Ben satır satır her sorununuzu irdeleyelim diyorum:

1. BODRUM KAT:Öğretmenim aramızda minicik bir pencere ile ışık almayan bir ortamda öğretmenlik yapmaya, sağlıklı çocuklar yetiştirmeye çalışan sayamayacağımız kadar çok meslektaşımız olduğunu biliyorum. Hem de il merkezlerinde... Sizin sınıfınızın bodrum katta olması sorunu asla size ait değil, bu ortamı size verenlerin sorunu, bizi anlamaya çalışmayanların sorunu...
Peki bu konuda neden itiraz etmeyiz? Neden sağlık konusunu ikinci plana iteriz? Soruma yanıtı yine ben vereyim. Bizler her ortama göğüs gerip; ''tamam, yaparım, güzelleştiririm.'', deriz. Çünkü bizim meslek aşkımız hiç bir branşta yoktur. Kimse de bu zorlukları çekmez.Bizler iteatkarız, seveceniz, çatışmaya girmek istemeyiz. Korktuğumuzdan mı? Elbette hayır. Streste kalmak bizi yıpratacağından olaylardan uzak dururuz. Bence artık tepki gösterme zamanı. Atalarımız ne güzel demişler; ''Ağlamayan çocuğa meme vermezler.'', diye.

2. ŞUBE DEĞİŞTİRME: İşte bunu anlamadım. Hem otistik çocuk veriliyor, hem şube değişiyor? Sizin öğrenciler ne oldu? Yoksa şube yerine devre mi, demek istediniz? Öğrencilerinizle birlikte sabahçı ya da öğlenci mi oldunuz?

* Bu durum size şifaen mi, söylendi?
* Bu durumda siz şifaen mi, müdürünüze durumunuzu söylediniz?
* Öğretmenim her iş resmi yolla olmalı. Siz okul müdürünüze bir dilekçe verip, tarih ve sayısını gelen evrak defterine işleterek durumunuzu anlattınız mı? Okul müdürünüzden size resmi cevap geldi mi?

3.CEZA: Aşırı hareketli dediğiniz bu çocuğa aile ortamında kurallar öğretilmemiş, evde serbest büyümüş olabilir. Çocuk doğru ile yanlış olanı bilmiyor olabilir. Bu nedenle davranışları istenen nitelikte olmayabilir. Ya da ilgi ihtiyacı çok fazla olabilir. Bu çocuğu yeterince tanıdınız mı? Sizden önceki öğretmeninin gözlem notlarını okuyup, hemen ev ziyareti yaptınız mı? Problemin ne olduğunu öğrenmek, buna uygun çözüm aramak sizin yıpranmanızı ortadan kaldıracaktır. Çünkü ceza verdiğinize göre sabrınızın, sinirlerinizin bitim noktasına gelmiş, çocuğa ne yapıp da faydalı olabileceğinizin araştırması içine girmiş olmalısınız.

Çocuğa uyguladığınız cezanızın türü nedir, ki diğer çocuklar bu çocukla alay ediyor? Bu durumda diğer çocukların bu çocuğu rencide etmemeleri için mutlaka önlem almalısınız. Konu ile ilgili olarak daha detaylı bilgi sahibi olursak nerede yanlış yaptığınızı belirleyip, ona göre hep birlikte bir çıkar yol çizmeye çalışabiliriz. Şöyle ki, gözlem notu yazmanızı rica ediyorum. (Şöyle oldu, şöyle dedim, şöyle davrandım.)

Konu ile ilgili olarak goncafiliz öğretmenimin yazdıklarını tekrarlamak istemiyorum, çünkü ona katılıyorum.

4. ''çocuk okula gelmek istemiyormuş'' arkadaşınız böyle dediyse iki türlü düşünülür. 1. velinin dediği gibi diğer çocukların çocukla alay etmeleri.
2. Bu öğretmenin otistik çocuktan dolayı gururunun kırılması nedeni ile kendince kendini savunma, temize çıkarma içgüdüsü.

Ben önce çuvaldızı kendime batırırdım. 'Ben nerede hata yaptım?'', derdim. Çünkü kendimizi geliştirebilmenin en iyi yolu öz eleştiri yapabilmekten geçer.

5. ''Ben şimdi kötü öğretmen modunda hissediyorum.'', demişsiniz. Canım öğretmenim; böyle hissetmeniz doğal. Çünkü çevrenizdeki insanlar sizin böyle hissetmenizi sağlamışlar. Olaylar, kulağınıza gelen söylemler...
Nasıl her etkinliğin sonunda ve gün sonlarında değerlendirmeler yapıyorsak, eminim siz de o gün ile ilgili artılarınızın ve eksilerinizin de iç muhakemesini yapıyorsunuzdur. Hiç birimiz mükemmel değiliz. Yanlışlık yapmadan doğru olanı bulamaz, deneyim sahibi olamayız. Üniversitede okutulan mesleki kitapların tıkayıcı olduğu noktadasınız. Hiç biri size bu noktada yardımcı olamıyor, değil mi?

Ben de yıllar önce deneyimsizdim, çaresizdim. Ben de çocuklara ceza verdim, ben de eleştirildim, beni de çekemeyenler oldu, düşüncelerimi kabullenmeyenler oldu...Bunların hepsi olgunlaşmama birer zemin hazırladı.

Öğretmenim zaman en iyi ilaçtır. Ama bu ilaç; sizde aşı etkisi yapacaktır.

Seneler geçince size sıkıntı veren bu günlere tebessüm ederek bakacağınızı biliyor, sorduğum sorulara vereceğiniz yanıtları sabırsızlıkla bekliyorum.

öncelikle goncafiliz öğretmenim bana zaman ayırıp ilgilendiğiniz için çok teşekkür ederim.
inanın çok rahattı söyledikleriniz.
söylediğiniz kurbaga hikayesini de okudum ayrıca onun içinde çok teşekkürler.
hatta bugün yine velilerle ilgili bir sorun oldu aynen bu hikaye geldi aklıma.
o kadar rahatladım ki :) iyi ki varsınız.
ceza konusunda kesinlikle aynı amaçla veriyorum ki son aşamaya gelmeyince sesimi bile yükseltmeyen bir öğretmenim bütün olaylar karşısında soğukkanlı olmaya çalışırım hep. ama öyle 2 çocuk var ki aile bile iyan ediyor. çocuk çok zeki hiperaktif ve bir o kdar da şımarık. benim tahammül edemediğim resmen benle bile dalga geçmesi arkadaşlarına zarar vermesi.
vicdanen çok rahatım da yaşanan olaylara karşı kayıtsız kalamıyorum işte ama bundan sonra pekte tınlamıyacam artık. benim de canıma yazık :)

sevgili emel özdemir öğretmenim sizede çok teşekkür ederim bana vakit ayırıp sorunlarıma çare bulmayaçalıştıgınız için.
şube konusunu anlatayım. yani ben sabahçıydım benim öğleci olmamı ve diğer sınıfın öğrencilerini benim almamı söyledi müdürümüz.
ama velileler kesinlikle istemediler öğretmen degişikliğini şikayet üzerine ondan vazgeçildi. birde otistik çocuk rama gittiğinden onun sabahçı olmasını rica ettim ben o sorunumuz düzeltildi şimdi. evet öğretmenim sözlü olarak kesinlikle yazılı yok hatta arkadaşıma söylüyor bana bırakın yazılı bildirimi yanıma gelip durumu bile sormadı.daha öncede bahsettğim gibi sınıfımız okul bünyesinden uzak.

öğretmenim müdürümüz o kadar ilgisizdi ki yani burada anlatmam imkansız. daha beni doğum izninde sanıyor :)sınıfıma hiç gelmedi 2 ay boyunca. bütün öğretmenler de adını duyunca bir korku oluşturuyor acaba ne diyecek diye. ama ço şükür bu olayların hemen ardından ataması çıktı ve gitti. şimdiki idarem gayet ilgili sınıfımdaki birçok problemimizi 1- 2 haftada çözdü diyebilirim. zaten bizim sorunlarımızın kaynagı ilgisiz bir idarenin olmasıydı. çok şükür oda düzeldi.

CEZA konusuna gelince öğretmenim yani herkesin sınıfında uyguladığı mola yöntemini deniyorum. çocuk cezadan hiç anlamıyor zaten. mümkün oldugunca ceza verme yüksek sesle konuşma taraftarı değilimdir zaten. sabırlı ve sogukkanlıyımdır da aslında artık düşünün nasıl bir çocukla ugraştıgımı.
rencide olma olayına gelince buna asla müsade etmem. ama çocuklar bir şekilde aynı servisle giderken arkaşlarıyla ceza aldın sen diyip dalga geçmişler sanırım.
notları tabikide inceledim. ama çocugu daha yeni yeni tanımaya başladım. ev ziyareti de yaptım. benim aileden anladıgım biraz büyükleri fazla şımartmışlar. bide çocuk çok hareketli v çok da zeki aslında.
öğretmenim çocuk o kadar şımartılmışki geçen gün mdr yardımcımız sagolsun bir tamir işi için matkap getirmişti sınıfa ses olunca müdür başımız şişti ya dedi. benimle ve arkadaşlarıyla dalga geçmeye çalışıyor. yani bunlar daha anlattıklarım birde anlatmadıklarım var.dediğiniz gibi not almaya çalışıcam öğretmenim.


otistik öğrenci olayını da şöyle anlatayım size.
şubat tatilinden 1 gün sonra bütün öğretmenlerle kahvaltıya gittik.
bu konu tabi bütün öğretmenlerce duyuldu.
arkadaşlar diğer arkadaşa onunla ilgili sorular soruyorlardı orada bende tam karşısında oturuyordum ve yanımda oturan arkadaşıma çocuk okula çogu zaman gelmiyo sınıfı sevmiyo çünkü dedi ve ben orada dumura ugradım cevap da veremedim çünkü duyduklarımın gerçek olduguna inanmak istemedim. sonrasında arkadaşı arayıp durumu anlattıgımda yanlışlıkla söylemiş olabilirim dedi özür diledi. ama benim kadar üzülmediği belliydi.

yanlışlıkla konuyu hemen cevapladım. ayrıca özür dilemişsiniz geç yazdıgınız için estgfirullah ne özürü. ben sizi rahatsız ettim asıl siz kusura bakmayın. sizin konularınızı ve verdiğiniz cevapları büyük bir ilgiyle takip ediyorum. herşey için çokkkk teşekkürler öğretmenim.

sorunlarınızın çözümlenmesine ve en çok da rahatlamanıza, stresinizin azalmasına gerçekten çok sevindim. nasıl ilk yazınızdan dolu olduğunuzu, sıkıntınızı anladıysam, son yazdıklarınızdan da daha iyi olduğunuzu ve mesleğinize olan aşkınızın ağır basarak problemlerin üstesinden gelmenize yardım ettiğini anladım. Rabbim başka dert vermesin.

ayrıca öğretmenlerle gittiğiniz kahvaltıda zümrenize cevap vermemeniz bence isabet olmuş. soğukkanlı davranıp olayı toplum içinde ikili atışmaya çevirmemeniz sizin olgunluğunuzu göstermiş. arkadaşınızın sizden özür dilemesi de bunun kanıtı..