Çocukların Psikolojisi

Arkadaşlar Diyarbakır'da bir köy okulunda öğretmenim. Öğretmenliğe başladığımdan 2 ay geçmişti. Köyde ki yaşlılardan biri rahatsızlık geçirmiş olmalı ki ambulans çağrılmıştı. O ara benim çocuklarım okul bahçesinde halka oluşturmuş oyun oynuyorlardı ve birden hepsi bağrışarak okulun içine kaçıştılar. Acaba bir şey mi gördüler diye okulun içine girdiğimde hepsinin korkudan titrediğini gördüm. Çocukları telkin ederek neden korktuklarını sordum ve cevapları çok vahimdi. ''Öğretmenim Bizi Götürmeye Geldiler''. Anlaşılan oydu ki çocuklar ambulans ışıklarını polis ışığı olarak algılamıştı ve çocuklara polis kötü olarak tanıtılmıştı. Ertesi gün planımı baştan sona değiştirerek polis ve asker mesleğini tanıtmaya karar verdim. Meslekleri tanıtarak oyunlar oynadıktan sonra bakış açılarını gözlemlemeye başladım. 1 ay geçtikten sonra çocuklara büyüyünce ne olmak istediklerini sordum bu kez %70'inden şaşırtıcı bir cevap aldım hemde kızlı erkekli. '' Serdar Komutan olmak istiyorum öğretmenim''. Acaba ben yanlış mı anlattım diye kendime sorduğumda şu cevabı aldım Komutan tamam da Serdar Komutan kim onu ben anlatmadım :021: Meğer çocuklarım televizyonda polis asker filmleri bularak onları izlemişler ve bir yayın kanalında gösterimde olan dizideki karakteri kendilerine model almışlar. Ben sınıfta gülmeye başlayınca çocuklarımda benle beraber güldüler neye güldüklerini bilmeden. Komutan olabilirsiniz ama Serdar komutan olamazsınız dedim ve sordular neden öğretmenim? Çünkü hiçbirinizin adı Serdar değil dediğimde çocuklarımdan ''Eveeeettt'' diye bir ses yükseldi. Tebessümle karışık düşünceli halleri gözlerimin önünden gitmiyor :021:


Teşekkür Ederim Hocalarım. Biraz uzun oldu :027: okuyanlar hakkını helal etsin :021:

bir başka versiyonunu bende yaşamıştım.yakınımızda kışla var.askerlerin talim yaparken attıkları kurşunların sesinden korkup kaçışmışlardı.


ürkütücü ve oldukça düşündürücü...

Hocam Güneydoğu'daki çocukların psikolojisi çok farklı gerçekten burada öğretmenlik hakikaten zor ama bir o kadar da güzel. 1 çocuk bile kurtarabiliyorsak ne mutlu bizlere...