Dün bir cafenin camına asılmış bir yazı.
Baba,evimin direği altın gibi yüregi
Eşek gibi çalışır sanki sağım ineği
Ona biz baba deriz,o getirir biz yeriz
Bulamayız dünyada onun gibi bir keriz
Varlık yokluk bilmeyiz,sıramızı vermeyiz
Siparişler gelmezse babamızı sevmeyiz
Hasta oldum diyemez,biz doymadan yiyemez
Ne mankafa varlıktır,yeni birşey giyemez
Etrafını sarar köpek gibi dalarız
Dediklerimiz olmazsa anamızı slarız
Bu devri alem dönüyor
Merak etme oğlum sıra sana geliyor....
