Bütün ömrü tek cümleye sığdırmak,
Ama öznesiz,
Ama yüklemsiz.
Bir kurşunla tek yürekten vurulmak,
Ama kansız,
Ama sancısız;
Ölümden uzak.
Hayat dediğin nedir ki,
Kapansız tuzak…
Bir gün,
Güller donatır bahçelerimizi.
Bir gün gülün dikenleri,
Kanatır ellerimizi.
Özlem yüklü ayrılıklar,
Gelir çalar kapımızı.
Ama suskun,
Ama bize sormayarak…
Bir tebessümsüz dudak büküşüyle,
Geçip gideriz.
Bilemeyiz kimiz, kime benzeriz.
Bu dünyada;
Ziyareti kısa süren misafirleriz.
Bunu bir anlasak,
Kimi kırar,kime küseriz.
Ömür dediğin nedir ki?
Sadece bir basamak.
Sadece bir basamak…
Ülkü Duysak
