adımdı mavi çocuk, şiirimde rengi soldu, oldu renksiz çocuk
RENKSİZ ÇOCUK
Bir yaşanmamışlık hikâyesidir bu,
Hüzne alır götürür insanı…
Küskün gözler yıkanır gözyaşlarıyla.
Kapı aralığından sızan ışık,
Karanlığın içinde daha da sızlatır
Yarım kalan yüreği…
Mavi umuttu,
Çocuktu,
Sustu…
Dünden kalan her şey
Hiç yaşanmamış gibi
Yitip gitti
Yalancı bir rüzgârın peşi sıra.
Anılardan kan sızar şimdi
İçim acır
Acır da söyleyemem
Lal olur dilim…
Yorulur içimdeki çocuk…
Sessizce düşer çığlıklarım geceye.
Yırtılır karanlıklar,
Siyahların içinden
Gözü yaşlı bir çocuk çıkar…
Mavisi solgun…
Büyüdükçe suskunlaşan,
Renksizleşen bir çocuk...
MAVİ ÇOCUK
23:25 (10.11.09)
