EN ACI ÖLÜM UMUTSUZLUKTUR

Denizde bir kum tanesi de olsa, umuttur umut. Yaşamaya sebep...Hiç
bitmez
istekleri insanoğlunun. Kendimizi bilir bilmez biran önce
büyümeye can atarız.
Böylece salmaya başlamış işte köklerimizi
...hayata. “Keşke hiç büyümeseydim”
demeye başladığımız vakit,
çaresizliğimi kabul eder ve devam ederiz yürümeye,
büyümeye. Ağır
ağır, isteksizce. Kimi zaman bir el iter sırtımızdan usulca,
koşaradım
kimi zaman. Bağlanmak için bir umut ararız, yığınla buluruz. Önce iyi
bir
okul bitirmek isteriz, ardından iyi bir iş. Nice sevgiler gelir geçer
hayatımın
orta yerinden, kiminde acı çeker, kiminde çektiririz. Bir eksilip, bir
çoğalırız.
Kaybederiz bilmeden, hiç aklımızda yokken kazanırız. Böylece oturur
benliğimiz,
köklerimiz daha da derinlere iner. Umutsuz kaldığımız zamanlar da
olur
elbet. Hayat bu; her şey ne zaman hep çok güzel oldu ki. İsyan boşa; ne

çocukluğumuz geri dönebilir, ne değiştirmeye yeter gücümüz geçmişi.
Hep
tutunacak bir dal buluruz, ya da dallarımızı onaracak
birilerini...