-
Değerler Eğitimi-SEVGİ
EVRENSEL DEĞERLERİ BENİMSEME
“Daha İyi Bir Dünya için Değerlerimizi Paylaşalım”
Dünyayı güzellik kurtaracak. Bir insanı sevmekle başlayacak her şey!
SEVGİ
Çember olduk… El ele… Düşündük, düşündük, düşündük… Konuştuk, konuştuk, tartıştık…
Sevgi bir bütündür, onu parçalara böldük.
Sevgi bir hamurdur, içeriğine ayrıştırdık.
Ve böylece sevginin ne olduğunu anlamaya çalıştık.
Sevgi nedir?
Sevgi paylaşmaktır.
Sevgi korumaktır.
Sevgi özveridir.
Sevgi emektir.
Sevgi dokunmaktır.
Sevgi Öğrenilir
Anne-babadan, öğretmenden, arkadaştan, sevgiliden, bir dokunuştan, hiç tanımadığımız bir insandan, bir kitaptan, bize anlatılan bir hikayeden, bir resimden, bir yontudan, bir yolculuktan, bir canlıdan, bir çiçekten, bütün unsurlarıyla doğadan…
Sevgi Öğretir
Paylaşmayı, emek harcamayı, korumayı, fedakarlığı, hoşgörüyü, özgüveni, güveni, saygıyı, insanlara, hayata doğru bakmayı, içtenliği, dürüstlüğü, samimiyeti, sıcaklığı, doğanın bir parçası olduğumuzu…
Emek olmadan ekmek olmaz.
Biz de sevgiyi öğrenmek, anlamak için emek verdik…
Baba leylek gibi tek tek dallar toplayarak bir yuva kurduk. Kendimizi baba leyleğin yerine koyduk. Ona bu zor ve zahmetli işi yaptıran ne olabilirdi, sevgiden başka?
Sevgi kurabiyeleri yaptık. Hamuruna sevgimizi kattık, küçük ellerimizin maharetini… Onları kalbimizi sunar gibi sunduk sevdiklerimize…
Fidanlığa gittik, bir fidan seçtik, toprağı kazdık, fidanımızı diktik. Bir canlının ilk suyunu verdik elbirliğiyle… Ona “Sevgi Ağacı” adını verdik.
Sevgiyi oyunlarımıza kattık. Sevgi hikayeleri okuduk, sevgi şiirleri dinledik, sevgiyi anlatan şarkılar öğrenip, hep bir ağızdan söyledik. Sesimiz her zamankinden gürdü…
Rengarenk kuş evleri yaptık. Ekmeğimizi onlarla paylaşmanın tadını çıkararak…
“Sevgili Ülkem”de yurdumuzun güzelliklerini, değerlerini nakış gibi işledik minik ellerimizle… Kesip, biçerken, yapıştırırken, kolajını yapacağımız görsellerimizi seçerken yurdumuzu sevmenin ne demek olduğunu, neden sevilesi bir yurdumuz olduğunu konuştuk. En önemli erdemlerden biri olan “yurtseverlik” böylece bir tohum olarak düştü bilincimize. Yaşadıkça, öğrendikçe filizlenip, boy verecek bir tohum…
Sonunda o kadar çok sözümüz birikti ki upuzuuun bir tren yapmaya karar verdik: Sevgi treni… Vagonlarını sevdiğimiz arkadaşlarımızla, sevdiğimiz oyuncaklarla, sevdiğimiz kitaplarla, sevdiğimiz canlılarla… doldurduk. Ve onu hayata doğru yola çıkardık… Ardından umutla, mutlulukla el sallayarak!
Çünkü sevgi varsa umut vardır, umut varsa mutluluk!..
Sevgi yaşamın anlamıdır, insan olmanın da ölçütü!
_Öyküm Anaokulları' ndan alınmıştır. Teşekkürler._
