Gençlik Dönemi Anne - Baba İlişkileri -I-

Gençlik Dönemi Anne - Baba İlişkileri -I-


Gençlik Dönemi, genel olarak 13-21 yaşları arasındaki dönemdir. Bu dönemde kişiye ne bir çocuk ne de bir yetişkin insan gözüyle bakılabilir.
Bu dönemde genç, yavaş yavaş büyüklerin kontrolünden sıyrılmaya başlar, çevresindekilere kendi başına yeterli olduğunu göstermeye çalışır. Ancak hala anne ve babası başlıca yol gösterici ve kendisi için en önemli dayanaktır.

Gencin aileden uzaklaşması;

Gencin ailesine karşı yabancılaşması gelişiminin bir yönüdür. Anne-baba gencin bu yönünü, kendilerini tanımama, otoritelerinin zayıflaması gibi algılayabilirler. Bu dönemde aile gencin dışarıya kaymasını ciddi bir ayrılık tehdidi olarak algılayabilirler. Ailenin gence karşı bu dönemde takındığı soğuk ve kesin tavırlar gencin saldırgan bir davranış geliştirmesine sebep olabilir. Bu durumlarda anne-babaya düşen görev, çocuğun bağımsızlık eğilimlerini anlamak ve onu yüreklendirmek ve ona karşı görevlerini yerine getirmektir. Gence alabileceği düzeyde yetişkin rolü vermek onun olgunlaşmasına yardım eder.

Gençlerin ev içindeki sorumlulukları;

Eğitimde temel amaç davranış değiştirmek, okulda temelde öğretilen ise, neden-sonuç ilişkilerine göre düşünme alışkanlıkları vermek, kendi sorunlarını kendisinin çözmesi için yetiler kazandırmaktır. Gence artık çocuk olmadığı ifade edilir. Bu koşullar altındaki gence ailede de artık çocuk olmadığı ifade edilmeli çocuk gözüyle bakılmamalıdır. Genç okulda aldığı bireysel sorumluluk duygusunu, kendini idare etme fırsatını evde de bulmalıdır. Fikirleri yeteri kadar onay almasa bile dikkatle ele alınmalıdır. Genç ev içinde el attığı bazı işlerde başarısız olabilir. Bu durumlarda davranışı söndürülmemeli, devam etmesi için yüreklendirilmeli teşvik edilmelidir. Ev içerisindeki bazı sorumlulukları gence vermek onu hayata alıştıracaktır.

Anne – baba otoritesi ve Genç;

Aile içi tartışmalar, genellikle yaş farkları, zamanla değişen sosyal davranış biçimleri, kültürel yapı, çocuk eğitiminde anne – baba arasındaki karasızlık, diktatör yapı ve bireyler arasındaki eşit davranamama gibi konulardan çıkar. Bu dönemde asıl zorluk iki tarafında birbirini anlamaya çalışmamasıdır. İnatlaşma iki taraflı devam eder. Asıl olan tartışmaların sonunda kazananın ve ya kaybedenin olmamasıdır. Çünkü anne-babanın kazanması gencin çatışmalar içinde kalmasına, anne-babanın kazanması diğer tartışmalarda gencin ihtiyaç duyacağı rehberlikten yoksun kalmasına neden olacaktır.

Anne-baba her zaman haklı değildir. Ama genç de ailenin yaşam deneyiminden uzaktır. Tartışma sürecinde iki tarafında düşünmesi gereken, tartışılan konunun gerçekten ne kadar önemli olduğu, üzerinde çok durup durmamaya değip değmeyeceği, iki tarafında ortaya koyduğu çözüm önerilerinin mantıklı ve makul olup olmadığı olmalıdır.

Genç, hiçbir zaman başkalarının yanında eleştirilmemelidir. Davranışları başkaları ile karşılaştırılmamalıdır. Genç, sorumluluğu ve işbirliğini evin içinde öğrenir. Toplum kuralları, işbirliği ve egonun(benlik) kontrolü evin içinde geliştirilir ve yerleştirilir.

Psikolojik Danışman Yıldıray An

.ALINTIDIR.