Seni Sensiz Yaşadım

Çaresiz bir çırpınış, mahzun nemli gözlerde
Bir keder bulutuyla incitmeyen sözlerde
Âşk vedâ akışında silinmeyen izlerde
Öyle ümit ettim ki! Son kez gelirsin sandım!
Bitmeyen şu hüznümle seni sensiz yaşadım!

Bir sonbahar sabahı, elâ bir cemre düştü
O ne içli bir bakış! O ne hüzzam gülüştü
Hülyalarım gerçekti, ah ne muazzam düş’tü
Bir hayalin içinde, omuzuna yaslandım!
Bitmeyen şu hüznümle, seni sensiz yaşadım!

Kan revan yüreğimden, son hazan dökülürken
Soluksuz bir acıyla, mor kıvrım bükülürken
Kalan en son ümidim, kalbimden sökülürken
Bu gece ağlayarak, kaç kez adını andım!
Bitmeyen şu hüznümle, seni sensiz yaşadım!

Fatimâ Hümeyrâ Kavak