Bol Baharatlı Adam

Hiçbir sokağa açılmaz bu şiir...
Ve şiirin; masalların üçüncü şahsı olamayan kahramanları, hiçbir yere kaçamaz!


Yaralarına, güneş alan suskunluklar sarardı...
Örselenmesin-
di gri!

Güze taşıtırdı ellerini.
Bir nefes alırdı ki,
bir tutam baharat...
Ağzımın kıyısına çöreklenirdi.

Yorgun yağmurlar işlerdi
gözkapak...larına, Eylül vakti.
Ve sadece denize ekerdi,
boynunu saran intihar c'esaretini.
Sız-
ardı
parmak uçlarından
usul usul acı badem kokusu...

Omuzları,
an boyu sevişen kelebeklerin
uğrağıdır burası.
Ah! Omuzları,
k'ayıp kafiyelerin coğrafyası...

(...)

Solunum yoluyla vücuduma geç-
en
ölüm k'ılığındaki
siyanürlü düş!
Kimse' anlamaz, gitme!
Ecel dolanır ellerime...

Bırak beni
ilk on iki omurunun içine...
Ve ben,
her sabah not düşeyim;
*hepsi bu, ölmemeliyiz' diye.

Kal,
deniz g'ören saçlarıma.
Sonra...Sonra soyun bulutlara da
tenime dağılsın,
baygın yosun kokusu...

Gitme!
Yüzümün bir yanı eşkıya...