Geçmiş bir zaman sonra insan ağladığına gülüyor, ağladığı o anı sabırla devam ettirmiş ve sabrın sonunda selamete kavuşunca anlıyor, o kadar üzülmeye değilmeyeceğini. Yokluk dediği şeyin, varlığa giden kapının açılış kapısı olduğunu anlayınca gülümsüyor. O karmaşık duyguların anaforunda, nasıl öylesine hissiz başıboş dolaştığı için utanıyor.

Yaşam denilen yolda bir anda her şeyini kaybettiğini sanan, aslında sadece bir imtihan vesilesi ile o boş sandığı yola giriyor ve önündeki sabrı, Şükür’ü veren Yüce Rahman’ın yanında olduğunu bilmesini istediğini anlayarak devam edince o yol bir anda güller ile açıyor ve insan şaşırıyor.

Elimdekiler bir bir düştü diye üzülürken, bir anda elleri önünü sağı, solu, dolu olunca anlıyor Yüce Allah her zaman yanında olduğu gerçeğini anlama ve sabırla yola devam etmenin gerçeğini anlıyor.

Hırs ile kızgınlık ile söylenmiş sözlerin boşuna olduğu gerçeği, yüreği parçalayan umutsuzluk dikeninin boş olduğu gerçeğini anlayan insan, kanatsız mezarların gölgesinde gezinmeyi bırak, bak Yüce Rahman her an seninle, elindeki nasırların nasıl ki helal kazanç ile nasır tuttu ise yüreğinde iman ile nasır tutsun. Hayallerini umutsuzluk ile yıkma sabırla inşa et ve yoluna devam et korkma Rahman her an yanında.

Yüreğin kelebeğin kanatları gibi çırpınmasın gittiğin bu yol emin yol, yüreğine değen sabrın yumuşak dokunuşunu ve Rahmanın yanında olduğunu hisset yeter.

Mehmet Aluç

__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin'de affı için
Selam ve dua ile...