köyde çalışan arkadaşlar

[samsunlu]

gününüz tam olarak nasıl geçiyor? sabah okula gidiyorum. sobayı yakan bir bayan var yakıp hemen okuldan ayrılıyor. çocuklarımı karşılıyorum. serbest zaman etkinliği derken kahvaltı saati geliyor tek tek tüm çocukların beslenmelerini masalara hazırlıyorum.daha sonra birer birer topla yerleştir.masaları temizle.ellerini yıkat malum sınıftaki etkinlik masalarında yemek yiyoruz sonra masaları çek sınıfı elde süpür.o arada soba sönmek üzere olur git odun al gel sobaya at.derken epey bir koşturmaca zor yani arkadaşlar bir yardımcı bayanın olmaması. işimi çok seviyorum ama işimden çok bu işlere zamanımın gitmesi beni deli ediyor.yani sizin anlayacagınız öğretmenlik yapmaya çalışıyorum. birde bunların yanında köydeki veliler okula getiremezsin çalışmaları anlatırsın anlamaz gönderdiğin evraklar gelmez gelsede boş gelir.birazda onlar ile uğraşırsın. offf offf.zor yani . benim gibi olan var mı arkadaşlar?

[elif.sahin]

ay nasılda anlatmısınız çile gibi valla ama ücretlisiniz sanırım.benim arkadasımda ücretli3 yıl köyde çaliştı ama simdi rizede kadrolu çalişiyor sınıfınıda gördüm yardımcısıda var gercekten simdi öğretmen oldu bence mukafatınıda aldı bu sekilde bende seneye ücretli basvurcam ama dua ediyorum merkez olsun işallah

[melis1978]

merhaba.ben de köy öğretmeniyim.muş un bir köyünde 6 aydır çalışmaktayım.okulda benim için anasınıfı bölümü olmadığından.hayırsever bir vatandaş bana kerpiç bir ev verdi sınıf olarak kullanmam için.,suyum hiç yok ve tuvalet dışarda.tuvalettede su yok.bidonla falan idare ediyoruz.kola şişeleriyle su getirtiyorum,birde leğen.ellerini bu şekilde yıkatıyorum.sobayı sabahtan bir görevli yakıp gidiyor.kömürüde biraz fazla konunca,5 saat kendi kendine yanıyor ben hiç dokunmuyorum bile sobaya.etkinliklerimi yapıyorum aksatmadan.çocuklarda epey bir gelişme var buda beni mutlu ediyor..ama ..çocuklar kürtçe konuşuyorlar.müfettiş gelip gidip baskı yapıyor beni bunalıma sokuyor.kürtçe konuşturmayacan diye. falan ..sonra doldurmak zorunda olduğumuz bir çok form evrak biliyosunuz bunlarla ayrı cebelleşiyoruz.al işte şimdide bu kadar olanaksızlık içinde müdürcüğümün benden ricası,,23 nisan etkinliği.hemde kostümlü mostümlü..doğuya atanmışım yavrumdan eşimden ayrı akibetim belirsiz.buda özel bir konu dert...valla böyle işte ....

[elif.sahin]

nasıl yani ya gözüm korktu ice

[melis1978]

uzaktan bunları duyunca gerçekten insanın gözü korkuyor hocam.ben de şaşırırdım bu güçlüklerde öğretmenlik yapan insanlara.yapamam ben katlanamam asla derdim.ama işin içine girince insanoğlunun dayanamayacağı alışamayacağı şey olmadığını anlıyorsunuz.başa gelen öyle bir çekiliyor ki.o sizin yaşam tarzınız gibi oluyor.sanki dünyaya o koşullarda gelmiş o kuşullarda yaşamış gibi oluyorsunuz. ilk bir iki ay zorlanıyordum epey bir isyan ediyordum.ama dedim ya alışana kadar.haa güellikleri de var elbet.benim o kerpiç eve girdiğimde ev sahibinden kalma tek bir çekyat vardı.yerler beton ,,değil bir halı, bir tek kalemim yoktu.ama şimdi sınıfıma giren,bir daha çıkmak istemiyor.uzaktan kerpiç,eski bir ev,,içine girince şirinmi şirin,duvarları renkli resimler etkinliklerin olduğu,cıvıl cıvıl bir ortam..içeri girenin gözü gönlü açılıyor..ve gelenlerin görüp beğenmesi,taktir etmesi...işte bu haz veriyor,mutluluk veriyor...

[dsca]

köyde çalışmak zor bende köyde çalışıyorum herşeyle başa çıkmak çok zor burda

[filiztamer32]

Bende köyde çalışıyorum arkadaşlar. Benim okulumda kalorifer, su, tuvalet var şükür. Fakat benim zorlandığım kısım eğitim öğretim aşamasında. Melis hocamın dediği gibi çocukların yarısı kadar hala kürtçe konuşuyor. Türkçeyi anlamıyorlar. Türkçe dili etkinliğim çok kötü gidiyor. Yaptığım herşeye saf saf bakıyorlar. Parmak oyunlarını, şarkıları da kalıp şeyler sadece ezberliyorlar. İnanın ben çok bunaldım. Eşimden ve evimden bende ayrıyım. Kızımla burdayım. Siirt Pervari köyü. Çocuğum çok sıkıldı. Seneye şubata kadar sabretmem lazım. Hepimize kolay gelsin.

[eelif]

Bende köyde çalışıyorum arkadaşlar.Dışarıdan bakıldığında çok şirin bi köy ama insanlarda kesinlikle dayanışma adına birşey yok.Bizim de suyumuz lavabomuz dışarıda.Onun haricinde imkanlarımız fena sayılmaz.Ama beni yıpratan müdür yetkisinin bende olması.Kendi evraklarımın mı,okulun evraklarının mı,etkinlklerin mi hangisinin içinden çıkacağımı şaşırdım

[nurdan55]

ay nasılda anlatmısınız çile gibi valla ama ücretlisiniz sanırım.benim arkadasımda ücretli3 yıl köyde çaliştı ama simdi rizede kadrolu çalişiyor sınıfınıda gördüm yardımcısıda var gercekten simdi öğretmen oldu bence mukafatınıda aldı bu sekilde bende seneye ücretli basvurcam ama dua ediyorum merkez olsun işallah

hayır arkadaşım ücretli değilim sözleşmeliyim.

[goncafiliz]

o dönemleri ben de geçirdim arkadaşlar. halı kilim bulamayıp caminin eski halılarını getirttik. su yok, tuvalet dışarda. ama azmin önüne geçilmez. kendimizi sevdirdik. ikinci yıl okul bahçesine kuyu açtırdık. okul iki sınıflıydı. biri birleştirilmiş sınıf diğeri anasınıfı. sonra şu çeşmeli bidonlardan bulup sınıfa eski bir lavabo taktık. giderini de duvarı delip bahçenin arkasına verdik. yani bişeyler yapılıyor ama zorla. mesela kostüm alamicamız için, çiçekleri sardıkları kalın graponlardan alıp zımbalayarak yorgan iğnesiyle üzerine figür dikerek kızlara etek yapmıştım. karton kağıt sim fala nerdeee. hep artık materyal kullanırdım. ama şimdi sınıfımda yok yok . il merkezindeyim. . yardımcım, oyun parkım, koli koli malzemelerim, kostümlerim tiyatro sinema gezilerim, ağzımın içine bakıp ne istesem yapmaya hazı velilerim.....ha öğretmen miyim evet. ama asıl o zaman öğretmendim. çok iyi hatırlıyorum; ATATÜRK'ün resmini gösterip bu kim dediğimde benim dayım diyen öğrencimi ve bir dönem boyunca anlattığım halde ATATÜRK'ü her sorduğumda "güllünün dayısı" diye cevap veren sınıfımı. şimdi kocaman olmuşlardır. beni hatırlamazlar bile belki ama ben asıl o zaman öğretmendim.şimdi bulunduğum yerde öğretmenlik yapmaya ne var . işte bu yüzden sabredin arkadaşlar. sabrın sonu selamettir. sonra yaşadıklarınızı güzel anılar olarak hatırlayın. kötü günler olarak değil. benden size dost, abla, meslekdaş tavsiyesi: elinizdekinin kıymetini bilin. hayatınızı şikayet ederek değil mücadele ederek ve sabrederek yukarılara taşıyabilirsiniz.....